Ik heb het luik op slot
Dat maakt mijn leven kapot
Ik moet de dingen kunnen verwerken
Zorgen dat ze me niet langer beperken
Ik wil het los kunnen laten
Erover kunnen praten
Alles wat me is overkomen
Komt in vlagen terug in mijn dromen
Het hindert me in mijn dagelijks leven
Terwijl ik nog zoveel wil beleven
Ik wil zo graag vooruit gaan
Maar door mijn herinneringen blijf ik stilstaan
Bij elke stap die ik zet
Is er wel iets wat me belet
Het kan een gedachte zijn
Daardoor voel ik me weer heel klein
Het kan een gebeurtenis zijn
Die doet me dan onbewust pijn
Het kan zelf een gevoel zijn
Die ik niet ervaar als fijn
Het is moeilijk mijn luik open te zetten
Want waar moet ik dan op letten
Wat als ik het niet aan kan
Hebben we dan een actie plan
Ik ben bang voor wat er boven komt drijven
Wat als ik ga verstijven
Als ik niet meer ben wie ik nu ben
Wat als ik het liefste wegren
De reden dat ik het niet herinneren wil
Daar sta ik liever niet bij stil
Maar als ik er niets aan doe
Kom ik nergens meer aan toe
Die gedachte me bang
Want wat als ik het niet kan
Als ik het luik open zet
En alles voelt als een strak korset
Ik geen adem meer kan halen
Die gedachte die blijft maar malen
Het geeft me veel onrust
Maar het luik moet open, dit is een must!
©Ilona Brandwacht